اخبار و مقالات علمی

 

تحقیقات آکادمیک و دانشگاهی بسیاری در قالب پایان نامه و مقاله های پژوهشی به بررسی نقش اتوبیوگرافی در سلامت جسم و روان پرداخته اند.

برای مثال ﺳﭙﻴﺪه ﻣﺮادیﻧﮋاد (ﻛﺎرﺷﻨﺎس ارﺷﺪ آﻣﻮزش روان ﭘﺮﺳﺘﺎری داﻧـﺸﮕﺎه آزاداﺳﻼﻣﻲ ﺗﻬﺮان؛ داﻧﺸﻜﺪهﭘﺮﺳﺘﺎری و ﻣﺎﻣﺎﺋﻲ) در مقاله ای بر اساس پایان نامه دانشگاهی خود که در شماره هفدهم فصلنامه علمی پژوهشی سالمند (پاییز ۱۳۸۹) منتشر کرده است به ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺧﺎﻃﺮهﮔﻮﻳﻲ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ رواﻧﻲ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان پرداخته است. در این تحقیق که در اینجا قابل مشاهده است، نتیجه گیری شده است که خاطره گویی حتی در خانه سالمندان نیز ﺑﺎﻋـﺚ ﺑﻬﺒـﻮد ﻧﻤـﺮه ﻧـﺎﺗﻮاﻧﻲ ﺟـﺴﻤﻲ و ﺷﺎﺧﺺهای ﺳﻼﻣﺖ رواﻧﻲ از ﺟﻤﻠﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﻋﻼﺋﻢ اﺿـﻄﺮاب و اﻓﺴﺮدﮔﻲ در ﺳـﺎﻟﻤﻨﺪان و همچنین ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻤﻠﻜـﺮد اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ می شود.

در تحقیق دیگری که توسط ﻧﻌﻤﺘﻲ در سال ۱۳۸۶در شهرکرد انجام شده است، نتیجه شده است که ﺧﺎﻃﺮهﮔﻮﻳﻲ ﻧﻘﺶ ﻛﻤﻚﻛﻨﻨﺪه ای در ﺣﻤﺎﻳﺖ از ﺳﻼﻣﺖ روان داشته و اﺛـﺮات ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣـﺪتی در ﺑﻬﺒﻮد ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان داشته و منجر به پیداکردن دوستان جدید و روابط دوستانه عمیق تری شده است.

در تحقیقات جهانی نیز به تاثیرات شگفت آور بیان و نگارش خاطرات در سنین مختلف بخصوص سالخوردگی اشارات فراوانی شده است. برای مثال در ﺗﺌﻮری ﺗﻜﺎﻣﻠﻲ ارﻳﻜﺴﻮن ﺧﺎﻃﺮهﮔﻮﻳﻲ ﻧﻘﺶ ﻛﻠﻴﺪی در ﻣﺮاﺣﻞ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ زﻧﺪﮔﻲ دارد و به ﺻﻮرت ﻳﻚ ﭘﺘﺎﻧﺴﻴﻞ در ﺣﻞ آﺳﻴﺐ ﻫﺎی رواﻧﻲ و ﻛﻤﻚ ﺑـﻪ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان در ﺑـﻪ دﺳـﺖ آوردن ﻳﻜﭙﺎرﭼﮕﻲ ﻣﺠـﺪد ﺧـﻮد، ﻋﻤـﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ.

  • اثرات مثبت نگارش و نوشتن خاطرات درانسان

یکی از روش های بسیار مهم و اثر گذار در زندگی انسان ها، نوشتن ونگارش اتفاق های روزانه شان است. بر روی کاغذ آوردن خاطرات روزانه یا احساسات و تجربیات شخصی، فعالیت بخشی از مغز که مسئول کنترل احساسات می باشد را، بیشتر می‌کند. کیفیت نوشتن خاطرات یا اشعار سروده شده هیچ اهمیتی ندارد، آنچه مهم است تاثیر آن‌ها برآرام کردن انسان است. به این ترتیب روند نوشتن و نگارش تاثیر فراوانی بر انسان دارد. در حقیقت نوشتن و قصه گفتن در واقع وسیله ای برای مقابله و کنار آمدن با تغییراتی است که ما در طول روز با آن روبرو می شویم.

البته بایست به این مهم توجه داشت که همه آدم ها لزوماً داستان پرداز نیستند، اما می توانند حوادث و ماجراهای زندگی خود را بنویسند، زیرا نوشتن و نگارش کمکی است به التیام تألمات روحی آنها. صحبت کردن از احساسات، ادراکات، نقطه نظرها و خاطرات همیشه اقدامی در جهت تخفیف تألمات روانی است. بازگفتن آنچه در ذهن داریم، وزنه های بسته شده به روح و روان ما را سبک می کند. بسیاری از مذاهب از این مفهوم برای التیام های معنوی استفاده کرده اند.روان شناسی نوین امروزی نیز از این روش بهره فراوان می گیرد با آنکه گفتگو کردن، متدوال ترین روش خود افشایی است، ولیکن به رشته تحریر در آوردن افکاری که به ذهن خطور می کند نیز به شدت درمان کننده است. نوشتن خاطرات و وقایع روزانه درمان بخش، شامل نگارش مطالبی درزمینه حوادث،اندیشه ها،احساسات،خاطرات و یاددادشتهای روزانه، روشی بسیار مفید و مناسب برای مقابله با استرس و مدارا کردن با آن است. روان شناسان و متخصصان امور سلامتی سالهاست که برای رشد وتعالی شخصی ازاین روش استفاده می کنند.

  • نوشتن خاطرات، روشی برای مقابله با استرس

نوشتن خاطرات روزانه و بطور کلی درج یادداشتهای روزانه روشهایی برای رسیدن به خود آگاهی است. نوشتن یادداشتهای روزانه ارتباطی میان ذهن و روح فراهم می آورد و اولین قدم برای از میان برداشتن استرس است. خاطره نویسی به عنوان ابزاری در خدمت مراقبه، روشی است تا ذهن را از اندیشه پاک کند، با نوشتن خاطرات، آرامش بر ذهن حاکم می شود افکار و احساسات از ذهن خارج می شوند تا بر کاغذ نقش ببندند، گر چه در زمینه فایده و تأثیرات نوشتن بررسی چندانی نشده است، اما همه دست اندرکاران امور روانی بر این عقیده اند که این روش می تواند در زمینه های مختلف به اشخاص کمک کند. بررسی های اخیر نشان می دهد که نوشتن خاطرات نه تنها برای روح و روان مناسب است بلکه به سلامت جسمانی اشخاص هم کمک می کند.

به دلایل بسیار مختلف اشخاص نمی توانند همه احساسات خود را بیان کنند. از یک سو آگاهانه موانعی بر سر راه ابراز احساسات خود قرار می دهند وازسوی دیگر به طرزی ناخودآگاه با سرکوب کردن ادراکات، نگرشها و احساسات خود، رفتارهایی بیمارگونه به نمایش می گذارند. نتایج می تواند بسیار ناراحت کننده باشد وشخص را بارها وبارها به کلینیک های روان درمانی بکشاند.یکی از هدفهای اصلی روان درمانی افزایش خود آگاهی و ابراز صادقانه خویشتن است، خود ابرازی از طریق نوشتن خاطرات و یادداشت‎های روزانه، افکار مسموم ذهن را از آن خارج کرده، آن را به روی کاغذ می‎آورد. نوشتن دفتر خاطرات افکار، احساسات و ادراکات را آزاد و رها می‎سازد. در نتیجه مغز به آزادی می‎رسد. نوشتن خاطرات در واقع نوعی مراقبه است، یک مراقبه ‎ی نوشتاری و کتبی. زیرا وقتی اندیشه‎ های قدیمی از ذهن خارج می‎شوند، فضای خالی که قبلاً آن را اشغال کرده بودند، امکان فراهم آمدن آگاهی ‎های بیشتری را مهیا می‎سازد و بر عمق اندیشه می‎افزاید. شرایط جدید، قابل قیاس با تماشا کردن محیط از روی قله‎ کوه است، حال آن که شرایط قدیم را می‎توان با نگاه کردن به پیرامون از پایین کوه مقایسه کرد. آگاهی بیشتر، درها را به روی درک بیشتر می‎گشاید. نوشتن اندیشه‎ های شخصی به انسان امکان می‎دهد خود را از چنگال این اندیشه ‎ها خلاص کرده انرژی محدود خود را مصرف نکند. آزاد کردن اندیشه و احساس، نوعی اقرار شخصی به شمار می‎آید که در طی آن، با رفتارهای خود، صادقانه برخورد می‎کنیم. این، اقدام مهمی برای التیام روابط درونی و روابط شخصی با دیگران است. افزوده بر این، بر خلاف گفت‎وگوی درونی با خویشتن، استفاده از نوشتن به عنوان روشی برای ابراز خویشتن، به نویسنده امکان می‎دهد مالکیت احساسات خود را پذیرا گردد.

  • اثرات و فواید خاطره نویسی

ـ داشتن اثرات عمیقی درخود آگاه و ناخودآگاه انسان.

ـ استفاده از داستان آموزنده القاء مثبت را تقویت تکمیل و هدایت می کند.

ـ داستان پردازی سبب ایجاد تحول درونی و تقسیم درون راوی می شود.

ـ داستان گویی با خاطره نویسی تهدید کننده نیست بلکه سرگرم کننده است و یا از مقاومت در برابر تغییر می کاهد و انعطاف پذیری را افزایش می دهد و رفتار آن در خاطره باقی می ماند.

ـ خاطره نویسی ارتباط مؤثر و پایدار ایجاد می کند.

ـ داستان نویسی باعث ایجاد انگیزه اثر بخش و انگیزه بخش می شود.